மக்கள் நல்வாழ்வு - பொறுப்பை தட்டிக்கழிக்கும் தமிழக அரசு

எஸ். விஜயன்

கடந்த ஜூலை மாதம் படாடோபமாக நடைபெற்ற ஒரு அரசு விழாவில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட திட்டம் ‘‘உயிர் காக்கும் உயர் சிகிச்சைக்கான கலைஞர் காப்பீட்டுத்திட்டம்”. இத்திட்டப்படி ஆண்டு வருமானம் 72000க்கு கீழ் இருக்கும் மக்கள், சில உயிர் காக்கும் சிகிச்சைகளை செய்து கொள்ள முடியும். இத்திட்டத் தின் கீழ் வருபவர்கள் சுமார் 75 லட்சம் குடும்பங்கள் அடங்கும் என்று அரசு மதிப்பிட்டுள்ளது. இதில் அரசின் 12 நலவாரியங் களில் பதிவு செய்யப்பட்ட 35 லட்சம் உறுப்பினர் களும் ஆண்டு வருமானம் 72000க்கு கீழ் உள்ள குடும்பங்களும் அடங்கும். இதற்கான செலவு ஆண்டுக்கு 517.307 கோடி ரூபாய் வீதம் நான்கு ஆண்டுகளுக்கு இத்தொகை ஸ்டார் நல்வாழ்வு காப்பீட்டு நிறுவனம் என்ற தனியார் நிறுவனத்திற்கு கொடுக்கப்படும். இந்நிறுவனம், இதன் பயனாளிகளுக்கு ஒரு அடையாள அட்டை கொடுக்கும். இந்த அடையாள அட்டையை பயன்படுத்தி சில குறிப்பிட்ட தனியார் மருத்துவமனைகளில் சிகிச்சை பெற்றால் அதற்கான கட்டணத்தை ஸ்டார் நல்வாழ்வு காப்பீட்டு நிறுவனம் திரும்பக் கொடுக்கும். இத்திட்டப்படி 4 வருடங்களில் குடும்பம் ஒன்று ரூ1 லட்சம் வரை சிகிச்சை பெற அனுமதிக்கப்படும். குடும்பம் ஒன்றுக்கு ஆண்டுக்கு ரூ 466 வீதம் 4 வருடங்களுக்கு 75 லட்சம் குடும்பங்களுக்கான பிரிமியத்தை அரசு செலுத்தும். குடும்பத் திற்கு 5 பேர் என்று கணக்கிட்டால் கூட இது தமிழகத்தின் சரிபாதி பேர் இத்திட்டத்தின் கீழ்வருவார்கள்.

கலைஞர் காப்பீட்டுத் திட்டம் - ஒரு கண்துடைப்பு

இதற்காக வெளியிடப்பட்ட அரசாணையில் (அரசாணை எண் 49) தமிழக அரசானது, மக்கள் நல்வாழ்விற்காக ஆண்டுதோறும் 2800 கோடி ரூபாய் செலவிடுவதாகவும் ஆனால் சில உயிர் காக்கும் சிகிச்சைகளுக்கு நிதியுதவி செய்யுமாறு அமைச்சர்கள், சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள், உயரதிகாரிகள் ஆகியோருக்கு மனுக்கள் வந்த வண்ணம் உள்ளதால், அரசே நிதியளிக்கும் ஒரு காப்பீட்டுத் திட்டத்தை அறிவிப்பதாக கூறப்பட்டுள்ளது. Òபுதிய காப்பீட்டுத் திட்டத் திற்கு கலைஞர் பெயர் சூட்டுவதற்கு ஒரு அரசாணையும் (அரசாணை எண் 72) காப்பீட்டுத்திட்டம் அமலுக்கு வந்ததற்கு ஒரு அரசாணையும் (அரசாணை எண் 200) வெளியிடப் பட்டுள்ளது.

நமது நாட்டில் செயல்படும் தனியார் கார்ப்பரேட் மருத்துவமனைகள் அரசிடமிருந்து பலகோடி ரூபாய்களுக்கு வரிச் சலுகைககள் பெற்றுவருகின்றன. உதாரணத்திற்கு, இம் மருத்துவமனைகள் இறக்குமதி செய்யும் கருவிகளுக்கு இறக்குமதி வரி செலுத்தத் தேவையில்லை. இம்மருத்துவமனைகளுக்கு அரசே இலவசமாக இடம் வழங்கியுள்ளது. மின்கட்டணம் வியாபார நிறுவன கட்டணம் கிடையாது. தண்ணீருக்கு அதிக வரி செலுத்த வேண்டியதில்லை. இவைகளின் கட்டுமானத் திற்காக வாங்கிய பொருட்களுக்கு வரிச்சலுகை உண்டு போன்றவைகள் அடங்கும். இதற்கு மாறாக இவைகளில் சிகிச்சையளிக்கப்படும் நோயாளிகளில் முப்பது சதவீதமான வர்களுக்கு இலவசமாக சிகிச்சை அளிக்கப்படும் என்று உத்தரவாதம் அரசிற்கு கொடுத் துள்ளன. எனினும் இந்த உத்தரவாதம் நடைமுறைப்படுத்த வில்லை. நடைமுறை படுத்தப்படுகிறதா என்பதை கண் காணிக்கும் அமைப்பும் அரசிடம் இல்லை. உதாரணத்திற்கு சென்னை அப்பொல்லோ மருத்துவமனையில் சிகிச்சைபெறும் நோயாளிகளில் உண்மை யாகவே முப்பது சதவீதம் பேர் ஏழைகளாகவும் இலவசமாகவும் சிகிச்சை பெறுகின்றனர் என்றால், அரசிற்கு எவ்வளவு பிரிமியம் தொகை மிஞ்சும்.

தமிழகத்தில் உள்ள அனைத்து கார்ப்பரேட் மருத்துவமனைகளிலும் நடைமுறைப்படுத்தப் பட்டால், அமைச்சர்களிடமும், சட்டமன்ற உறுப்பினர்களிடமும், அரசு அதிகாரிகளிடமும் மருத்துவ உதவி வேண்டும் என்ற மனுக்கள் ஏன் குவிய வேண்டும்? கார்ப்பரேட் மருத்துவமனைகள் கொடுத்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்றக் கோரும் அமைப்பை ஏன் அரசு இதுவரை ஏற்படுத்தவில்லை? இதைச் செய்திருந்தால் இத்தகைய காப்பீட்டுத் திட்டம் தேவையே இல்லையே! எனினும் இந்த காப்பீட்டுத் திட்டத்தை ஐந்து முக்கியமான அம்சங்களில் நாம் அலச வேண்டியதுள்ளது.

கடமையிலிருந்து வழுவிச் செல்லும் அரசு

முதலாவது அம்சம், மக்கள் நல்வாழ்வை பாதுகாப்பது அரசின் கடமையாகும் என்ற கருத்தில் ஏற்பட்ட மாற்றம். இந்த கடமையை லாபம் சம்பாதிக்கும் நோக்கத்தில் இயங்கும் ஒரு காப்பீட்டு நிறுவனத்திடம் ‘அவுட்சோர்°’ செய்வது என்பதை ஏற்க முடியாது. தன்னிடம் உள்ள கட்டமைப்பை பயன்படுத்தி நல்வாழ்வு சேவைகளை இலவசமாக வழங்கும் வாய்ப்பு அரசிற்கு அதிகமாக இருக்கும் போது காப்பீட்டுப் பாதையை அரசு ஏன் தேர்ந்தெடுக்கிறது என்ற கேள்வி எழுகிறது. மக்கள் அனைவ ருக்கும் இலவசமான எளிதில் கிடைக்க வேண்டிய சுகாதாரம் மற்றும் நல்வாழ்வு திட்டங்களை சரிவர நிறைவேற்றாமல், பொதுத்துறை மருத்துவ சேவைகளை குறை கூறுவதன் மூலம், தனியார் துறையை வளர்க்கவும் - கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பொதுத்துறையை நாசப்படுத்தும் வேலையைச் செய்யவும், அரசுக்கு இது போன்ற காப்பீட்டுத் திட்டங்கள் உதவும். உலகமயமாக்கல் கொள்கைகளின் அடிப்படைக் கூறுகளான, அரசு, பொருளாதாரத்திலிருந்து விலகியிருத்தல், சேமநல நடவடிக்கைகளை அரசு கைவிடல், தனியார்மயமாக்கல் ஆகியவற்றிலிருந்து மக்கள் நல்வாழ்வு மட்டும் விலக்களிக்கப் பட்டிருப்பதாக உலக வங்கி போன்ற நிறுவனங்களே கூறியுள்ளன. கனடா, ஃபிரான்° போன்ற முதலாளித்துவ நாடு களில் கூட அனைத்து மக்கள் நல்வாழ்வுச் செலவுகளும் அரசே செய்கின்றது. கியூபா போன்ற சோசலிச நாடுகளில் சோசலிச குடியரசு அமைக்கப் பட்ட தினத்திலிருந்து மக்கள் நல்வாழ்வுச் செலவை முழுமையாக அரசு ஏற்றுக் கொண்டு ள்ளது. ஆனால் சோசலிசக் குடியரசு என்று தன்னை கூறிக் கொள்ளும் இந்தியாவில் நல்வாழ்வுச் செலவில் 80 சதவீதத்தை மக்கள் தங்கள் கைப்பணத்திலிருந்து செலவிடும் அவல நிலைதான் உள்ளது. இதனால், உலகிலேயே மிக அதிகமாக தனியார்மயப் படுத்தப்பட்ட மக்கள் நல்வாழ்வுச் சேவைகளை கொண்ட நாடு இந்தியா என்ற மோசமான அந்த°தைப் பெற்று விட்டது. இது சுதந்திரப் போராட்டத்தின் அடிப்படை கோஷங்களில் ஒன்றான “எல்லோருக்கும் நல்வாழ்வு” என்பதிலிருந்து விலகிச் செல்வ தாகும். 1948இல் ஏற்கப்பட்ட போரே கமிட்டி பரிந்துரையின் அடிப்படை அம்சமான “காசு இல்லை என்ற காரணத்திற்காக யாருக்கும் மருத்துவம் மறுக்கப்படக் கூடாது” என்பதையும் நோய் சிகிச்சையை விட, நோய் தடுப்புக்கு முன்னுரிமை கொடுக்க வேண்டும் என்பதையும் மறுக்கும் நிலை ஏற்பட்டு விட்டது. முதலில் காப்பீட்டுத் திட்டம் மூலம் அரசே காசு கொடுப்ப தாகவும், பிறகு காசு கொடுப்பதையும் பற்றாகுறை யாக்கி (தற்போதும் அதுதான் நிலைமை) இறுதியில் காசு கொடுப்பதை அறவே நிறுத்திக் கொள்ளும் நடவடிக்கைகளில் படிப்படியாக செல்லும் போக்கே காப்பீட்டுத் திட்டப் பாதை. அரசிற்கும் மக்கள் நல்வாழ்விற்கும் சம்பந்தமில்லை, அவரவர்கள் மருத்துவச் செலவை அவரவர்களே பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற மனோநிலையை பண்பாட்டு ரீதியாக உருவாக்கும் நோக்கம் கொண்டதே காப்பீட்டுப் பாதை மூலமாக நல்வாழ்விற்காக திட்டமிடுவது என்பதை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

காப்பீடு என்றொரு தொழில்

இரண்டாவது அம்சம், காப்பீட்டுத் திட்டம் செயல்படும் முறை பற்றியது. முதலில் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டிய அம்சம் யாதெனில் காப்பீட்டு உறுதி கொடுக்கும் நிறுவனம் பொதுத் துறையில் உள்ளதா தனியார் துறையில் உள்ளதா என்பது தான். மருத்துவ காப்பீட்டுத் திட்டங்களை செயல்படுத்தும் நான்கு பொதுத்துறை நிறுவனங்கள் நம்நாட்டில் உண்டு. காப்பீட்டு வணிகத்தில் பொதுத்துறை ஈட்டும் லாபம் (உபரி என்று குறிப்பிடப்படுகிறது) அரசு கெள்கைகளின் அடிப்படையில் சமூகத் தேவைகளுக்கு பயன்படுத்தப்படும். தனியார்துறை ஈட்டும் லாபம் தனியாரின் சொத்துக் குவியலாக மாறும். இது இந்த துறை செயல்படுவதில் உள்ள ஒரு பொதுவான அம்சம்.

தமிழகத்தில் அரசின் உயிர்காக்கும் திட்டம் துபாயினை தலைமையகமாகக் கொண்டு செயல்படும் °டார் காப்பீட்டு நிறுவனத்திற்கு வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. மக்கள் நல்வாழ்வுக்காக தான் ஆற்ற வேண்டிய சமூகக் கடமையினை நிறைவேற்ற ஒரு காப்பீட்டு நிறுவனம் அரசுக்கு தேவைப்படுமேயானால், தனியார் லாப நோக்கம் ஏதுமற்ற ஒரு பொதுத்துறை நிறுவனத்தை தான் மக்கள் நலம் பேணும் அரசு தேர்வு செய்திருக்க வேண்டும். ஏன் அப்படி செய்யவில்லை? குறைந்த விலைப்புள்ளி என்ற கருத்து இங்கே ஒரு தனியார் நிறுவனம் அரசு (மக்கள்) பணத்தில் லாபம் ஈட்டுவதை நியாயப்படுத்த கூறப்படும் ஒன்றாகத்தான் உள்ளது. மேலும் அரசு செலுத்தும் பிரிமியத் தொகை ரூ. 517.307 கோடி. (4 ஆண்டுகால ஒப்பந்தமாக இருந்தாலும் கூட) உயர்த்தப்படு வதற்கான சாத்தியக் கூறும் உண்டு. பொதுவாக இம்மாதிரியான திட்டங்களில் உரிமை கோரும் விண்ணப்பங்கள் ஒரு ஆண்டில் மிகவும் அதிகமானதாக ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட தென்றால் அடுத்த ஆண்டு பிரிமியத் தொகை பரிசீலிக்கப்பட்டு உயர்த்தப் படும். இத்திட்டத்தின்படி °டார் காப்பீட்டு நிறுவன மானது 35 சதவீதத்தை லாபமாகவும் இயங்கு செலவாகவும் தக்க வைத்துக் கொண்டு மீதமுள்ள 65 சதவீதத்தையே மக்களுக்கு வழங்குகிறது. இந்த 65 சதவீதத் தொகையானது தனியார் மருத்துவமனைகளுக்கு செல்லும் போது அவர்களின் லாபம், விளம்பரச் செலவு, ஆடம்பரங்கள், வல்லுனர்களுக்கு கொடுக்கும் அதீதமான ஆலோசனைத் தொகை போக மக்க ளுக்கு உண்மையாக போய்ச் சேர வேண்டிய தொகை எவ்வளவு என்று நம்மால் ஊகிக்க முடியும். அரசு செலவிடும் 517.307 கோடியில், நான்கு ஆண்டுகள் ஒப்பந்தப்படி 2069.204 கோடியில் பத்து சதவீதம் மக்களுக்கு பயனுள்ளதாக மாறினாலேயே ஆச்சரியம்தான். மீதமுள்ள 1800 கோடி தனியாருக்கு கைமாறுவது தவிர்க்க முடியாதது.

காப்பீட்டு நிறுவனமும், தனியார் மருத்துவமனைகளின் பெயர் அடங்கிய பட்டியலை வெளியிட்டுள்ளது. இதில் மட்டுமே பயனாளிகள் சிகிச்சை பெறமுடியும். அரசு மருத்துவ மனைகளில் உள்ள கட்டண வார்டுகளை இதில் சேர்ப்பதற்கு அரசு தரப்பில் முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகிறது. எனினும் இதில் பெருந்தொகை தனியார் நிறுவனங்களுக்கே செல்லும்.

இந்த காப்பீட்டுத் திட்டத்தில் பொதுத்துறை அரசு மருத்துவ மனைகளைச் சேர்த்தாலும், எல்லாத் துறைகளும் இதில் பங்குபெற வாப்பில்லை. ஏற்கனவே அறிவித்த 51 வகை நோய்க ளுக்கும், அது சார்ந்த துறைகளுக்கு மட்டுமே, காப்பீட்டுத் திட்டம் அமலாகும். அதிலும் பொருளாதாரத்தின் அடித் தட்டில் உள்ள ஏழை எளியவர்களில் காப்பீட்டுத்திட்டத்தில் பயனடைபவர்கள்/ பயன் பெறாதவர்கள் அல்லது பயன்பெற தகுதியற்றவர்கள் என்ற இருவேறு நிலையில் சிகிச்சை அளிப் பதற்கான ஒரு மோசமான நிலைமை அரசு மருத்துவமனைகளில் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது. காப்பீட்டு நிறுவனம் அளிக்கும் நிதியைக் கொண்டு சம்பந்தப்பட்ட துறைகளை மேலும் விரிவுபடுத்தலாம் என்ற வாதமும் அரசு பிரிமியத்தொகையின் ஒரு பகுதியை அரசு மருத்துவமனைகள் மூலமாக திரும்பப் பெறும் என்ற நிலைபாடும் வலியுறுத்தப்படுகிறது. ஆனால் நேரடியாக செலவு செய்வதை விடுத்து தனியார் காப்பீட்டு நிறுவனத்தின் மூலம், தன்னுடைய நிதியை தாரைவார்த்துவிட்டு மீண்டும் ஒரு பகுதியை (?) திரும்ப பெறுவதற்கு முயற்சி செய்வதாக கூறுவது கேலிக்கூத்தாக உள்ளது.

இதே தொகையை அரசு தன்னுடைய பொதுத்துறை நல்வாழ்வு கட்டமைப்பின் மூலம் நேரடியாக செலவழித்தால் பலன் பன்மடங்கு இருக்கும் என்பது கணிதப்பாடத்தில் தேர்ச்சி பெறாத உயர்நிலைப் பள்ளி மாணவன் கூட கூறமுடியும். இன்னொரு முக்கியமான அம்சம், காப்பீட்டுத் தொழிலின் அடிப்படை விதிமுறை அனுமதிக்கும் ‘திட்டத்திலிருந்து விலகும் உரிமை’ கலைஞர் காப்பீட்டுத் திட்டத்தில் மறுக்கப்பட்டி ருக்கிறது. உதாரணத்திற்கு ஒரு குடும்பத்திற்கு ரூ 466 பிரிமியத்தை அரசு செலுத்துகிறது. அக்குடும்பமானது முதல் வருடத்திலேயே 1 லட்ச ரூபாய்க்கு சிகிச்சை செய்து கொண்டால் அடுத்த மூன்று வருடத்திலும் எதுவும் கிடைக்காது என்ற நிலையில் ஏன் பிரிமியம் செலுத்த வேண்டும்? அப்படிப்பட்டவர்கள் திட்டத் திலிருந்து விலகினால் ஏராளமான பிரிமியத்தொகை அரசுக்கு மிஞ்சுமே?

ஒரு குடும்பத்திற்கு 4 வருடத்திற்கு உயர்சிகிச்சைக்கு ஒரு லட்சம் போதுமா?
மூன்றாவதாக, 1 லட்சம் காப்பீட்டுத் தொகை நோயாளிகளுக்கு உரிய பலனளிக்குமா என்பது. உயிர்காக்கும் உயர்சிகிச்சைக்கான கலைஞர் காப்பீட்டுத் திட்டம் என்ற பெயரில் நடைமுறையில் இருக்கும் இத்திட்டத்தின் மூலம் ஒரு குடும்பத்திற்கு 4 வருடத்திற்கு உயிர் காக்கும் உயர் சிகிச்சைக்கான செலவில் ஒரு லட்சம் மட்டும் °டார் காப்பீட்டு நிறுவனம் வழங்கும். இத்திட்டத்தின் கீழ் 51 நோய்களை உள்ளடக்கிய பட்டியல் வெளியிடப்பட்டுள்ளது. மற்றவைகளுக்கு கிடையாது. இருதய சிசிச்சை, சிறுநீரக மாற்று அறுவை சிகிக்சை உள்ளிட்ட நோய்கள் பட்டியலில் இடம் பெற்றிருந்தாலும் பட்டியலில் விடுபட்ட நோய்கள் ஏராளம்.
பட்டியலில் உள்ள நோய்களுக்கான சிசிச்சையளிப்பதற்கே, வேறு சில ஆய்வு சிகிச்சைகள் தேவைப்படுகிறது. இதற்கும் இத்திட்டத்தில் இடம் இல்லை. உதாரணத்திற்கு மாரடைப்பு நோய் ஏற்பட்டால் அதற்கான சிகிச்சைக்கு இத்திட்டம் உதவாது. இருதய அறுவை சிகிச்சைக்கு மட்டுமே இது உதவிடும். அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்டுமா என்பதை தீர்மானிக்கும் ஆஞ்சியோ ஆய்வை, இத்திட்டத்தின்படி செய்து கொள்ள முடியாது. ஆஞ்சியோகிராம் சோதனைக்குப்பின் அறுவை சிகிச்சை தேவைப்பட்டால் மட்டுமே, ஆஞ்சியோகிராம் சோதனைக்குரிய தொகையை இலவசமாக காப்பீட்டுத் திட்டத்தின் மூலம் பெறமுடியும். ஆஞ்சியோகிராம் சோதனை, அறுவை சிகிச்சை தேவையில்லை என்ற முடிவை கொடுத்தால், இந்த சோதனைக்கான கட்டணத்தை காப்பீட்டுத்திட்டம் வழங்காது. இதேபோல, புற்றுநோய்க்கட்டி என்ற சந்தேகத்தின் பேரில் அதை உறுதி செய்ய தேவைப்படும பரிசோதனை களுக்கும் புற்றுநோய் என்று உறுதி செய்யப்பட்டால் மட்டுமே, காப்பீட்டுத் திட்டத்தில் பணம் கிடைக்கும் (அதற்கும் உச்சவரம்பு உண்டு!) புற்றுநோய் அல்லாத பிற கட்டிகள்/நோய்கள் என்று தெரியவந்தால் அதற்கான செலவீனங்களை காப்பீட்டுத் திட்டத்தை நம்பி ஏமாறும் ஏழைக்குடும்பம், தன் வருமானத்திலிருந்தோ, கடன் வாங்கியோ செலவு செய்ய வேண்டும்.
இந்த 51 நோய்களிலும் சிகிச்சைக்குப்பின் செய்ய வேண்டிய சிகிச்சைக்கான செலவீனங்களும் இதில் அடங்காது. உதாரணத் திற்கு, ஒருநபர் சிறுநீரக மாற்று அறுவை சிகிச்சைக்கு முன்
னுயைடலளளை முறையினால் (தனியார் மற்றும் அரசு மருத்துவ மனையில்) சிகிச்சை பெற்று வருகிறார் என்று வைத்துக் கொள்வோம். (மாதச் செலவு சுமார் ரூ 2000) அந்த நபர் சிறுநீரக மாற்று அறுவை சிகிச்சையை காப்பீட்டுத் திட்டத்தின் மூலம் இலவசமாக செய்து கொண்டாலும் அதற்குப்பின் குறைந்தபட்ம் 3 முதல் 5 வருடங்களுக்கு மாதத்திற்கு ரூ 3000 - 5000 செலவு செய்து தொடர் சிகிச்சையை பெற வேண்டியதிருக்கும்.

குறிப்பிட்ட 51 வகை நோய்களும், மருத்துவ நோய்கள் பெருமளவிற்கு விடுபட்டுள்ளன. சாதாரண வைர° நோய்களுக்கு (டெங்கு காய்ச்சல், மஞ்சள் காமாலை) மலேரியா, எலிஜுரம் போன்ற எந்த தொற்று நோயும் (சமீபத்திய பன்றிக் காய்ச்சல் உள்ளிட்ட) இதில் சேர்க்கப்படவில்லை. இதுபோன்ற நோய்களால் இறப்பவர் எண்ணிக்கை, பட்டியலிடப்பட்டுள்ள எல்லா அறுவை சிகிச்சை நோய்களால் இறப்பவர் களின் எண்ணிக்கையை விட மிக அதிகம். இதைத்தவிர தொடர்ந்து சிகிச்சை பெற வேண்டிய நோய்களான சக்கரை வியாதி, இரத்த அழுத்த நோய் ஆகியவற்றிற்கான சிகிச்சையை இத்திட்டத்தின் மூலம் பெற முடியாது.
இந்த 51 நோய்களுக்கும் சிகிச்சைக்கான செலவு ஒரு லட்சத்திற்குள் முடிந்துவிடும் என்ற உத்தரவாதமும் கிடையாது. ஒரு லட்சத்திற்கு மேல் ஆகும் கூடுதல் தொகையை நோயாளி தனது சொந்த பணத்திலிருந்துதான் செலவு செய்ய வேண்டும். அதற்கான வசதி ஆண்டுக்கு 72000 ரூபாய் வருமானம் ஈட்டும் குடும்பத்தில் எப்படி இருக்க முடியும்? சிகிச்சை பெறும் ஒரு சிலர் அரசை வாழ்த்துவதை ஊடகங்களில் வெளியிட்டு விளம்பரப் படுத்திக் கொள்ளலாம். இத்தகைய நடவடிக்கைகள் இத்திட்ட த்தின் வெற்றி என்ற தோற்றத்தை உருவாக்க உதவுமே தவிர உண்மையான வெற்றியை இது பிரதிபலிக்காது. சிகிச்சையையும் துவக்கி நடுவிலும் கைவிட முடியாமல் கடனாளியாகும் நிலைக்கே இவர்கள் தள்ளப்படுவார்கள். ஒரு குடும்பத்தில் சராசரியாக 5 பேர் என்று கணக்கிட்டால் (கணவன்-மனைவி, பெற்றோர் மற்றும் ஒரு குழந்தை) கூட உயிர்காக்கும் உயர் சிகிச்சை தேவைப்படுவர் நான்கு ஆண்டுகளில் ஒன்றிற்கும் மேற்பட்டவர்கள் இருந்தால், அவர் கண்டிப்பாக இத்திட்டத்தின் கீழ் பலனடைய முடியாது. இன்றைக்கு இருக்கும் விலைவாசி நிலமைகளில் உயிர் காக்கும் உயர் சிகிச்சைகள் தனியார் மருத்துவமனைகளில் ஒருலட்சத்திற்குள் செய்துவிட முடியும் என்பது சற்று கடினமான விஷயம்தான். இத்திட்டம் ஜூலை 2009இல் அமலுக்கு வந்தது 2012ஆம் ஆண்டு சிகிச்சை பெறுபவர் அன்றுள்ள விலைவாசி நிலைமையில், இத்திட்டம் யானைப் பசிக்கு சோளப்பொறி என்ற நிலையை அடைந்துவிடும்.

இதைவிட முக்கியமானது, போரே கமிட்டியின் பரிந்து ரையின் முக்கிய அம்சமான நோய்தடுப்பு நடவடிக்கைகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பது என்பது கைவிடப்பட்டு நோய்வந்த பின்பு செலவீனங்கள் அதிகமாகக்கூடிய அறுவைசிகிச்சை களுக்கும் முக்கியத்துவம் அளிக்கும் தவறான அரசின் சுகாதார அணுகுமுறை இதிலும் தொடர்கிறது. உதாரணமாக சுத்தமான குடிநீரும், கொசு ஒழிப்புத் திட்டங்களும், சத்துணவு கிடைக்கப் பெறல் ஆகியவைகளால் தொற்று நோய்களை தடுக்க முடியும். இருதய நோயைத் தடுக்காமல் அதற்கான அறுவை சிகிச்சைக்கு காப்பீட்டுத் திட்டத்தை வழங்குவதை வைத்து அரசின் பொதுத்துறை சுகாதாரக் கொள்கைகளானவை, தனியார் மருத்துவ மனைகளுக்கும், மருந்து உற்பத்தியாளர்களுக்கும் சந்தை அமைத்துக் கொடுக்கும் பணியை செய்யும் நோக்கம் கொண்டதாகவே கருத வேண்டியதிருக்கிறது.

நல்வாழ்வு காப்பீட்டுத் திட்டங்கள் வெற்றிகரமாக செயல்பட முடியுமா?

நான்காவது, இந்த தனியார் நிறுவனங்களின் செயல்பாடு குறித்த அம்சம் இந்த நல்வாழ்வு காப்பீட்டு நிறுவனங்கள் பயனாளி களை எவ்வாறு ஏமாற்றி வருகிறது என்பதை மையமாக வைத்து அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த பிரபல திரைப்பட இயக்குனர் மைக்கேல் மூர் தயாரித்துள்ளார். 2006இல் இவர் இயக்கிய “சிக்கோ” என்ற ஆவணப்படமானது, உலகின் பல்வேறு விருதுகளை பெற்றுள்ளது. இந்தப்படத்தை இயக்கும் யோசனை மைக்கேல் மூரின் மூளையில் உதித்ததும், நல்வாழ்வு காப்பீட்டு நிறுவனங்களால் வஞ்சிக்கப்பட்டவர்கள் விபரங்களை மின் அஞ்சல் மூலமாக தனக்கு அனுப்புமாறு ஒரு விளம்பரத்தை கொடுத்த ஒரு மணி நேரத்திற்குள் 1100க்கும் அதிகமானோர் பதில் அனுப்பியிருந்தனர், ஒரே நாளில் 12000 பேரும் ஒருவாரத்திற்கு ஒன்றரை லட்சம் பேரும் மின் அஞ்சல் அனுப்பியிருப்பதாக மூர் கூறுகிறார். ஒவ்வொரு நல்வாழ்வு காப்பீட்டு நிறுவனத்திலும் சிகிச்சை பெற்றவர் அனுப்பும் விண்ணப்பத்தை நிராகரிப்பதற் கென்றே விசேஷ அதிகாரிகள் செயல்படுகின்றனர். இந்த விசேஷ அதிகாரிகளில் ஒருவர் “என்னுடைய செயல்பாடும், ஆண்டுச் சம்பள உயர்வும் நான் எவ்வளவு விண்ணப்பங்களை நிராகரித் திருக்கிறேன் என்பதிலும் எவ்வளவு தொகையை மறுத்திருக் கிறேன் என்பதைப் பொறுத்ததுதான்” என்று வெளிப்படை யாகக் கூறுகிறார்.
1960களில் அமெரிக்காவில் நடைபெற்ற முக்கியமான விவாதங்களில் ஒன்று மக்கள் நல்வாழ்வை சமூகமயமாக்குவது என்பதே! மருந்து தயாரிக்கும் நிறுவனங்கள் இதை ஒரு சோசலிச கருத்தோட்டமாக பிரச்சாரம் செய்து எப்படி முறியடித்தனர் என்பதையும் இப்படம் கூறுகிறது. தற்போது அமெரிக்காவில் காப்பீட்டுத் திட்டம் இல்லாத முப்பது சதமான பேருக்கு அரசே பிரிமியம் வழங்கி காப்பீட்டுத் திட்டத்திற்குள் சேர்க்க வேண்டும் என்று ஒபாமா கூறியிருக்கும் கருத்திற்கு, வலது சாரிகள் இலவச பிரிமியம் என்ற கோட்பாட்டை எதிர்ப்பதையும், காப்பீட்டு பாதையே கூடாது, அரசே எல்லா நல்வாழ்வு சேவைக்கும் பொறுப்பேற்க வேண்டும் என்று நல்வாழ்வு ஆர்வலர்கள் கூறுவதுமான சர்ச்சை தற்போதும் நடைபெற்று வருகிறது.

இத்தகைய தில்லுமுல்லுகளை சுட்டிக்காட்டிய பொழுது, இத்திட்டத்தின்படி அரசு செலுத்தும் பிரிமியம் தொகையில் 65 சதவீதத்தை கண்டிப்பாக பயனாளிகளுக்கு வழங்க வேண்டும் என்ற நிபந்தனை உள்ளது என்று அரசு தரப்பில் இருந்து பதில் வருகிறது. இவர்கள் வெளியிட்டுள்ள மருத்துவமனைகள் பட்டியலில் அனைத்தும் தனியார் மருத்துவமனைகளாகவே உள்ள நிலையில், இந்த 65 சதவீத செலவை எட்டுவதற்கு ஸ்டார் நல்வாழ்வு காப்பீட்டு நிறுவனத்திற்கு எந்த பிரச்சனையும் இருக்காது. எதிர்காலத்தில் ஒரு பெரிய மோசடி நடப்பதற்கான வாய்ப்புகள் பிரகாசமாக உள்ளது. அரசு தரப்பிலும் இது போன்ற கேள்விகளுக்கு பதில்கள் வந்த வண்ணம் உள்ளது உதாரணத்திற்கு அரசு அலுவலர்களுக்கு இதே °டார் நல்வாழ்வு காப்பீட்டு நிறுவனம் மூலம் காப்பீட்டுத் திட்டம் நடைமுறையில் உள்ளதாகவும், இதுவரை அரசு ஊழியர்கள் 154.22 கோடி ரூபாயை பெற்றிருக்கிறார்கள் என்றும் இந்நிறுவனத்திற்கு அரசு செலுத்திய பிரிமியம் வெறும் 121.7 கோடிதான் என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது. கிட்டத்தட்ட 50 கோடி (விண்ணப்பத் தொகை - பிரிமியத் தொகை + இயங்கு செலவு) நஷ்டமடைந்திருப்பதாக அரசு தரப்பு கூறுகிறது. நடைமுறையில் நஷ்டமடைவதாக கூறும் வியாபார நிறுவனங்கள் கூறும் நஷ்டம் என்பது மதிப்பீட்டு நஷ்டம். வருமானம் மற்றும் செய்யப்பட்ட உண்மைச் செலவு இதற்கு இடையில் இருக்கும் நஷ்டமே பணநஷ்டம். ஒரு இயந்திரம் வாங்கினால் 30 சதவீதத்தை தேய்மானமாக செலவில் எழுதி விட்டாலும் நடைமுறையில் 30 சதவீதம் தேய வேண்டும் என்று அவசிய மில்லை. ஆனால் பண நஷ்டத்தில் ஒரு நிறுவனம் இயங்க முடியாது. காப்பீட்டு நிறுவனம் அடைந்ததாக அரசு கூறும் நஷ்டம் என்பது பண நஷ்டமாகும். இது ஒரு வியாபாரத்தில் நடைபெறவே முடியாது. எனினும் துணிச்சலாக இத்தகைய பதில்களை அரசு கூறிவருகிறது.

அரசே ஒரு காப்பீட்டு அமைப்புதான்

ஐந்தாவது முக்கியமான அம்சம்: மக்கள் நல்வாழ்விற்கான அரசின் திட்டமிடல் பற்றிய கேள்வி. அரசு என்பது என்ன? அது மக்கள் அமைப்புதான். என்னுடைய பக்கத்து வீட்டுக்காரனுக்கு உடம்பு சரியில்லை என்றால் அதற்கான செலவில் எனக்கும் பொறுப்பு இருக்கிறது. ஏனென்றால் மனிதன் சமுதாயமாக வாழ்கிறவன். எனவேதான் மக்களின் நல்வாழ்வு செலவை மொத்தமாக மதிப்பிட்டு அதற்காக திட்டமிடும் பொறுப்பு அரசிடமே உள்ளது. இதற்காக வரிவசூலிக்க அரசுக்கு உரிமை உண்டு. வரி செலுத்துபவர்ககளில் பலர் அவர்கள் செலுத்திய வரித்தொகையளவிற்கு சிகிச்சை பெற்றிருக்க வேண்டியதில்லை. எனினும் எனக்கு நோய் வந்தால் அரசு கவனிக்கும் என்ற உத்தரவாதமே, நோய் வருவதற்கான தடுப்பு அரணாக செயல்படும். இன்றும் கூட நாம் செலுத்தும் வரிகளில், செலுத் தப்பட்டதற்கான காரணத்தை நாம் அனைவரும் அனுபவிப்பது கிடையாது. எனினும் நாம் வரி செலுத்துகிறோம். அது நமது சமுதாயக் கடமை அது நமக்கு ஒரு பாதுகாப்பை தருகிறது. இந்த வகையில் அரசே ஒரு காப்பீட்டு அமைப்புதான். எனினும் ஏற்றதாழ்வான வருவாய் ஈட்டும் மக்கள் கூட்டத்திடம் எல்லோரும் சரிசமமாக அனைத்து விஷயங்களுக்கும் வரி செலுத்துங்கள் என்று வலியுறுத்தமுடியாது. யார் எவ்வளவு வரி செலுத்த வேண்டும் என்பதை அன்றைக்குள்ள சூழ்நிலையில் தீர்மானிக்க வேண்டும்.

ஆனால் இந்த கருத்தோட்டத்தில் ஒரு தலைகீழ் மாற்றம் உலகமயமாக்கல் கட்டத்தில் ஏற்பட்டு விட்டது. “நான் ஏன் அடுத்தவனுக்காக செலவு செய்ய வேண்டும்” என்ற எண்ணத்தை மக்களின் ஆழ்மனதில் பதிய வைத்த பண்பாட்டு வேலையை உலகமயமாக்கல் செய்து விட்டது. ஒவ்வொருவரும் மக்கள் கூட்டத்திடமிருந்து தனி நபர்களாக்கப்பட்டுள்ளனர். கூட்டமாக பயன்படுத்தும் மேஜை தொலைபேசியிலிருந்து, ஒருவர் மட்டுமே பயன்படுத்து கைபேசி பண்பாட்டிற்கு உலகமயமாக்கல் கொண்டு வந்து விட்டது. ஆகவே பயனாளி மட்டுமே கட்டணம் செலுத்த வேண்டும் என்ற கோட்பாடு நடைமுறைக்கு வந்து விட்டது. இந்த கோட்பாட்டை மக்கள் நல்வாழ்விற்குள் நடைமுறையில் புகுத்த முடியாது. அப்படிச் செய்தால் மனிதனின் அடிப்படை மனிதாபிமான உணர்வு கேள்விக்குள்ளாக்கப் பட்டுவிடும். அப்படியும் புகுத்தினால் மக்கள் கூட்டமே அழிய நேரிடும். இந்த முரண்பாட்டைபும் லாப நோக்கத்திற்காக பயன்படுத்தும் படைப்பாற்றல் புத்தி உலகமயமாகக்கல் கொள்கைகளுக்கு இருப்பதால்தான் நல்வாழ்வு காப்பீட்டு அமைப்புமுறை உருவாக முடிந்தது. இது மக்கள் நலனில் அரசின் கடமையை சுருக்கிவிடும் வேலையை செய்து வருவதால், அத்துணை காரணங்களுக்கும் அடித்தளமாக விளங்குவது உலகமயமாக்கலும் லாபவெறியும் என்தை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

உடனடியாக அரசு செய்ய வேண்டியது

¨ அறிவிக்கப்பட்டுள்ள காப்பீட்டுத் திட்டத்தை உரிய முறையில் பரிசீலனை செய்து, எல்லா உயிர்க்கொல்லி நோய்களையும் சேர்த்து அதற்கான சிகிச்சைக்கு முழுமையான மற்றும் தொடர் சிகிச்சைகளுக்கு வேண்டிய நிதியை திரட்டி பொதுத்துறை காப்பீட்டு நிறுவனங்க ளோடு தொடர்பு கொண்டு ஒரு மாற்றுத் திட்டத்தை அறிவிக்க அரசு முன்வரவேண்டும்!

¨ அரசு தன் கடமையிலிருந்து நழுவி, இதுபோன்ற காப்பீட்டுத் திட்டங்களை நம்பியிராமல், அரசு பொதுத் துறை கட்டமைப்பை விரிவுபடுத்தி எல்லா சிகிச்சை களைபும் இலவசமாக எல்லாருக்கும் வழங்க வேண்டும்!

¨ இதுபோன்ற திட்டங்கள் குறிப்பிட்ட காலகெடுவிற்குள் முடிந்துவிடும்; தொடர்ச்சியான சிகிச்சைக்கு உத்தரவாதம் இல்லை என்பதால் இது போன்ற திட்டடங்களை கைவிட வேண்டும்!

¨ உயர்சிகிச்சையை வணிகமயமாக்கிடும் கார்ப்பரேட் தனியார் மருத்துவமனைகளின் நடவடிக்கைகளை உரிய முறையில் ஆய்வு செய்து அவர்கள் அரசிடம் இருந்து பெறப்பட்ட வரிச் சலுகைகளுக்கு இணையான இலவச சிகிச்சையை அரசு பரிந்துரைக்கும் ஏழைகளுக்கு அளிப்ப தற்கான ஒரு கட்டமைப்பை அரசு உருவாக்க வேண்டும்!
உடனடியாக சமூக ஆர்வலர்களும் பொறுப்புள்ள எதிர்கட்சிகளும் செய்யவேண்டியது
இத்தகைய காரணங்களினால் சமூக உணர்வு படைத்தவர்கள் தனது கடமைகளிலிருந்து நழுவிச் செல்லும் அரசை அதனுடைய பாதையில் திரும்பப் பயணிப்பதற்கு நிர்ப்பந்திக்க வேண்டும். மக்கள் நல்வாழ்வை காப்பதற்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட காப்பீட்டுப் பாதையானது அரசு தன்னுடைய கடமையிலிருந்து வழுவிச் செல்வதையே பிரதிபலிக்கிறது. காப்பீட்டுப் பாதையும் எதிர் காலத்தில் ஒரு பெரிய மோசடி நடக்கவிருப்பதற்கான அறிகுறி உள்ள பாதை என்பதாலும், மக்கள் நல்வாழ்வு மோசமடைவதை தடுக்க திராணியற்றது என்பதாலும் இத்தகைய நடைமுறைகள் உடனடி பலனை மட்டும் வைத்து தீர்மானிக்காமல் நீண்டகால அடிப்படையில் பலன்தராது என்பதால் கடுமையாக எதிர்ப் பதற்கு சமூக ஆர்வலர்கள் முன்வரவேண்டும். அரசுடைய நலத் திட்டம் என்று இது அங்கீரிக்கப்பட்டு விட்டதால், இதை விமர்சித்தால் நாம் தனிமைப்பட்டுவிடுவோமோ என்ற பயத்தில் இதை எதிர்க்கும் எண்ணத்திலிருந்து பின்வாங்குவதை பொறுப்புள்ள எதிர்கட்சி களும் தவிர்க்க வேண்டும்.

மார்க்சிஸ்ட் செப். 2009